برای استونی، اسلواکی و جمهوری چک، شادی به طور پیوسته کاهش می یابد و از اوایل دهه 30 شروع می شود.
در مقابل، برای هلند، شادی از 30 سالگی افزایش می یابد و سپس حتی در سنین بالا ثابت می ماند. در فنلاند، شادی در طول زندگی تقریباً ثابت می ماند، در مقیاس صفر تا ده بالای هشت.
به طور خلاصه، هیچ الگوی جهانی شادی وجود ندارد. در عوض، طیف وسیعی از الگوها در کشورهای مختلف وجود دارد. نباید خیلی تعجب آور باشد که شرایط اجتماعی مختلف به نتایج متفاوتی کمک می کند.
خوشبختی همیشه پاداش پیری نیست
ایده U شکل تا حدی جذاب است زیرا ضد شهودی است: مطمئناً، زندگی در سنین بالا سخت‌تر می‌شود، اما با این وجود، مردم شادتر می‌شوند.
چرا؟ گفته می شود که مردم با افزایش سن خرد و مقبولیت به دست می آورند. ما توانایی قدردانی از چیزهایی را که داریم، به جای نشخوار فکری در مورد چیزهایی که کمبود داریم، در خود پرورش می دهیم. سن لبه تیز جاه طلبی و سرخوردگی هایی که اغلب از آن به وجود می آید را کم می کند.
حکمت رایج روانشناسی به ما می گوید که “خوشبختی از درون می آید”. بنابراین شاید مردم سرانجام در سنین پیری با شادی به عنوان پاداش، «درون» خود را مرتب کنند.